Shoebaloo

Shoebaloo is al jaren het Mekka voor veel schoenliefhebbers. Inmiddels kunnen klanten ook hun hart ophalen aan een gevarieerd assortiment accessoires. Topmerken die elders in ons land nog niet verkrijgbaar waren deden als eerste bij Shoebaloo hun intrede en modebewuste Nederlanders stoven af op de exclusieve hebbedingen. Zelfs in economisch zware tijden gaat het Shoebaloo voor de wind. Van luxe accessoires krijgen consumenten blijkbaar nooit genoeg.

 

 

Van cowboy tot couture

Hartog Streim is het levende bewijs dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Zijn vader was telg uit een Russische familie schoenfabrikanten en zijn moeder kwam uit een gezin van schoenenlappers, maar van overname van een familiebedrijf was echter geen sprake. "Mijn ouders hebben de oorlog niet overleefd. Ik kwam dus niet in een gespreid bedje terecht," aldus Streim. Hij ging de horeca in en werd eigenaar van het populaire café 't Monumentje in de Amsterdamse Jordaan. Dat hij op den duur het pad van de schoenenmode insloeg was puur toeval. Zijn vrouw wilde graag een modeboetiek beginnen en samen vonden zij een geschikte winkelruimte in de Jordaan. In het interieur bevond zich een muur voorzien van planken die gevuld moesten worden. Streim besloot dit te doen met tachtig schoenendozen. "Zo is het balletje gaan rollen," zegt hij, zijn schouders ophalend. Via een omweg is Streim dus toch in het vakgebied van zijn voorouders terecht gekomen.

 

In 1976 ging de eerste Shoebaloo winkel in de Jordaan open. Aanvankelijk werden uitsluitend cowboylaarzen verkocht, die toen de rage waren. Twee jaar later verhuisde de winkel naar een locatie aan de Gravenstraat. Streim sloot in die periode een overeenkomst met Nike en kreeg de rechten om hun sportschoenen in de winkel te verkopen. Shoebaloo was toen de eerste schoenenwinkel die sportschoenen van Nike als mode item verkocht. Het publiek kon er geen genoeg van krijgen en al snel waren de kopieën in de winkels aan de Kalverstraat te vinden.

 

De jaren tachtig waren inmiddels aangebroken en het land verkeerde in een economische crisis. Soortgelijke schoenenwinkels gingen druk aan de slag met afprijzingen. Streim zag echter mogelijkheden in de verkoop van schoenen in het hoge segment en besloot de winkel te verhuizen naar het Koningsplein, waar nu Shoebaloo Men zit. Een strategische zet, waarbij de winkel meer winkelverkeer genoot en er psychisch ook een onderscheid ontstond tussen de massaproducten van de Kalverstraat en het steeds exclusiever wordende aanbod van Shoebaloo.

 

Omstreeks 1990 werd een tweede filiaal op de PC Hooftstraat geopend. Vervolgens verscheen een derde winkel in Rotterdam, nog een Amsterdams filiaal aan de Leidsestraat en een tweede filiaal in Rotterdam. Sinds kort is er ook een zesde filiaal in Amsterdam waar de accessoires centraal staan.

 

 

Accessoiremanie

De beslissing om accessoires bij het vaste aanbod te voegen heeft vooral te maken met de voorkeur van luxe goederen bedrijven de twee categorieën gezamenlijk te leveren. De combinatie bleek een succesformule. Volgens Streim was de keuze voor een zesde filiaal met het accent op accessoires aan de Cornelis Schuytstraat mogelijk omdat de tassen in het PC Hooftstraatfiliaal zo goed verkochten.

 

Streim stemt in met de stelling dat luxe accessoires vaak als statussymbool fungeren. Mensen kunnen met een Gucci tas of een paar duidelijk herkenbare Dolce e Gabbana schoenen aan de buitenwereld communiceren dat zij zich de mooie dingen in het leven kunnen veroorloven. Vooral als het slecht gaat met de economie investeert men over het algemeen meer in luxe artikelen. "Het gaat in economisch moeilijke tijden opvallend goed met Shoebaloo," beaamt Streim. Men zet zich af tegen de bedrukte sfeer en slecht nieuwsberichten door juist geld uit te geven aan mooie dingen. "Vooral jonge mensen hebben het nodige over voor een merkproduct. Je ziet vaak dat ze al hun spaarcenten eraan uitgeven."

 

Nederlanders zijn zich, volgens Streim, de afgelopen jaren veel meer gaan interesseren voor merken. Hij dankt dit verschijnsel aan de media die de bewustwording van luxe merken hebben gestimuleerd. Hiphop muziek, films, tijdschriften en Internet hebben bijgedragen aan de merkenmanie, vooral onder jonge mensen tussen de 16 en 35 jaar. Shoebaloo, die zowel grote merknamen als Lanvin, Fendi, Jimmy Choo, Prada en Gucci voert als een eigen huislijn, beantwoordt deze behoefte. "Het gaat ons echter niet zo zeer om merknamen als om de kwaliteit van de producten die wij verkopen," zegt hij. "Ik laat me niet vastpinnen op een uitdrukking als 'luxe merken'. Ik vind de superieure kwaliteit van een artikel veel belangrijker. Men moet waar voor zijn geld krijgen. Bovendien vind ik het ontzettend leuk om nieuwe merken die iets speciaals hebben in Nederland te introduceren. Daar sta ik altijd voor open."

 

 

Ken je doelgroep

Iedere Shoebaloo boetiek heeft een eigen gezicht. Geen twee winkels zijn hetzelfde en dat is een bewuste keuze. Streim kijkt vooral naar zijn doelgroep en de omgeving waarin de winkel zich bevindt. In 2003 is het filiaal op de PC Hooftstraat verbouwd. Het interieur, dat door architectenbureau Meyer en Van Schoten werd ontworpen, was zo spectaculair en vernieuwend dat het talloze bladen en websites haalde. Streim is van mening dat het uiterlijk van een winkel een belangrijke basis vormt voor het product. De twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, maar hij gelooft niet dat steeds dezelfde inrichting moet worden gebruikt. Zo behoudt iedere winkel zijn eigen identiteit. Zo wordt het zevende Shoebaloo filiaal, dat in maart in Rotterdam opent, weer door Meyer en Van Schoten wordt ontworpen, maar krijgt ditmaal een ander uiterlijk. "Het wordt net zo spectaculair maar krijgt wel zijn eigen look," aldus Streim.

 

De identiteit van de winkel is ook verbonden met de omgeving. "De winkel op de PC Hooftstraat heeft een uitstraling die past in een winkelstraat als de PC Hooftstraat," verklaart Streim. "Het Cornelis Schuytfiliaal bevindt zich echter in een woonbuurt. Terwijl de PC Hooftstraat een winkelbestemming is, bestaat het winkelverkeer op de Cornelis Schuytstraat uit buurtbewoners die er hun dagelijkse boodschappen doen en er een kop koffie drinken. Zowel het assortiment als het uiterlijk - dat bovendien onderhevig is aan lokale wetgeving - is er daarom iets behoudender."

 

Het belangrijkste strategische uitgangspunt van Streim is: "Ken je doelgroep". Dat Shoebaloo zich vooralsnog alleen in Amsterdam en Rotterdam bevindt is niet aan het toeval overgelaten. In deze twee grote steden heeft het publiek oog voor de laatste trends op het gebied van schoenen en accessoires. De vrouwelijke doelgroep van Shoebaloo deelt Streim in twee categorieën: "Jonge vrouwen tussen de 16 en 24 jaar kopen vooral onze sportschoenen, terwijl vrouwen van 20 tot 35 voor onze merkschoenen gaan. Mannen kopen vooral modieuze sportschoenen en kiezen vaak voor het klassieke assortiment schoenen."

 

Volgens Streim zullen Nederlandse mannen, als zij zich überhaupt op dit gebied begeven, niet zo snel een dure tas kopen. "Een man zal nooit een tas kopen die duurder is dan zijn schoenen," zegt hij. En de Nederlandse vrouw? "Zij zal over het algemeen altijd meer geld uitgeven aan haar huishouden dan aan haar uiterlijk, terwijl bijvoorbeeld voor de Italiaanse vrouw het tegenovergestelde geldt. Voorts beoordeelt zij kwaliteit grotendeels op het materiaal. Als zij moet kiezen tussen leer en stof, zal zij negen van de tien keer voor leer kiezen."

 

 

Het toekomstbeeld

Met het oog op topkwaliteit wordt ook het huismerk ontworpen en gemaakt. Streim werkt inmiddels met drie schoenfabrikanten in Italië. In Nederland worden deze schoenen onder het merk Shoebaloo verkocht, terwijl de fabrikanten de rechten hebben de schoenen onder een andere naam in het buitenland te verkopen. Streim is van plan deze huislijn uit te breiden om zodoende een nieuwe doelgroep aan te boren. De prijzen hiervan liggen immers een stuk lager. De kwaliteit mag hier echter absoluut niet onder lijden, vindt Streim. Daarin wil hij zich altijd blijven onderscheiden van concurrenten. "Wij zullen niet veel aan marketing doen. Met een hoogwaardige prijskwaliteit verhouding moeten de schoenen zichzelf verkopen."

 

Komt er ooit een Shoebaloo in het buitenland? "Barcelona zou een ideale stad zijn voor Shoebaloo, maar voorlopig hebben we de opening van ons zevende filiaal in Rotterdam in het vooruitzicht. Daarna zien we wel weer," zegt Streim met een geheimzinnige glimlach.