Maaike Mekking is nog steeds Nederlands

Het werk van de Nederlandse ontwerpster

Maaike Mekking is te koop in Londen, Rome en Parijs. Niet in de achterhoek, waar ze opgroeide, en ook niet in Arnhem, waar ze aan de kunstacademie studeerde.

Londen is een geweldige stad, een bibliotheek van inspiratie

Dat ze al zeven jaar in Londen woont en af en toe moet nadenken als ze een Nederlands woord zoekt, betekent niet dat de ontwerpster Maaike Mekking haar Nederlandse identiteit volledig achter zich heeft gelaten. “Helemaal niet,” zegt ze. “Ik voel me nog steeds Nederlands.” Minstens twee keer per jaar komt ze op bezoek bij haar ouders die nog altijd in de achterhoek wonen. “Als ik daar ben, dan denk ik vaak: ‘Goh, wat is het eigenlijk mooi hier.’
Sterker nog: haar werk vertoont typische kenmerken van Nederlandse couture, denkt Mekking. “Ik heb modevormgeving gestudeerd aan de Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem. Daar begon ik al met het opbouwen van mijn eigen identiteit. De manier van werken die in Arnhem wordt gedoceerd ligt nog altijd aan de basis van mijn stijl.”
Hoe Hollands kan iets eigenlijk zijn? De collectie uit Mekkings derde seizoen heette ‘Sing, fight, cry, pray’ geïnspireerd op ‘Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder’, het oer-Hollandse liedje van volkszanger Ramses Shaffy. Mekking hoorde het lied in de auto op weg naar het vliegveld en het herinnerde haar toen aan haar jeugd.
Het modegevoel heeft ze overigens van haar moeder, denkt ze. “Mijn moeder ziet er altijd ontzettend goed uit.” Maar van haar oma kan het ook komen: “Zij maakte zelf de kleding voor haar kinderen.”
Het duurde een tijdje voordat Mekking haar eigen modegevoel ontdekte. Als jong meisje was ze vooral bezig met tekenen en schilderen: “Ik was wel modisch geïnteresseerd, maar dat had ik zelf nog niet zo in de gaten. Binnen het tekenen en schilderen zocht ik naar manieren om de derde dimensie erin te brengen. Pas toen ik op de kunstacademie kennis maakte met modevormgeving, ontdekte ik dat je in mode driedimensionaal kunt werken. Daarna heb ik me nooit meer afgevraagd of ik wel op de goede weg zat; want ik wist het zeker. Mode is een mooie vorm van een kunst- of cultuuruiting omdat het allesomvattend en alomtegenwoordig is.”

Na ‘Artez’ studeerde Maaike Mekking womanswear MA aan de Royal College of Art en ze werkte voor bedrijven als Alberta Ferretti, Aganovich en Alexander McQueen. Sinds enkele seizoenen is Mekkings werk te zien in het off-schedule programma van de Londen Fashion Week. “Na de opleiding vertrok ik eerst naar Italië om te ontwerpen voor Alberta Ferretti. Daarna leek Londen, waar mijn Engelse partner woont, toch de juiste plek om naartoe terug te keren.”
Door het wonen in haar Oost Londense studio is Mekking een echt stadsmens geworden. “Op het platteland zou ik op dit moment niet kunnen wonen, denk ik. In de stad ben je lekker dichtbij de bron van dingen. Londen is een geweldige stad. Met zoveel verschillende culturen, zoveel variatie. Het is een bibliotheek aan inspiratiebronnen.”
Zoals het een echt stadsmens betaamt, staat de agenda van de ontwerpster overvol. Ze doet aan yoga, fietst, bezoekt vrienden en wandelt dagelijks met haar hondje Seymour. Maar voornamelijk werkt ze, zes dagen per week. Behalve het werk voor haar eigen label, ontwerpt ze ook als freelancer voor ‘Beyond the Valley’, een vernieuwende en creatieve winkel in Londen die jonge ontwerpers uit allerlei disciplines stimuleert door hun ontwerpen te verkopen.

Inmiddels is Mekking toe aan het vijfde seizoen van haar eigen label. Het gaat haar steeds makkelijker af, vertelt ze: “In de eerste twee seizoenen was ik nog zoekende naar de balans tussen stoer en meisjesachtig, intellectueel en elegant. Ik merk dat het steeds makkelijker wordt wanneer je je eigen handschrift eenmaal hebt gevonden.”
Haar huidige werk heeft een duidelijk eigen signatuur, al wil Mekking zich er niet op laten vastpinnen: “Wat je handschrift is, valt heel moeilijk uit te leggen. Het is een gevoel dat wordt opgeroepen door de kleuren die ik gebruik, de handgemaakte prints, de materialen, het lijnenspel. Ik wil geen vastomlijnd persverslag neerleggen waarin staat hoe iedereen mijn werk van een bepaald seizoen moet zien.”
Een poging: de kleding uit haar meest recente collectie doet denken aan de femme fatale uit films van vroeger. De sfeer heeft iets weg van een hedendaagse Brigitte Bardot. Modern uitgevoerde iconische klassiekers in zijde en denim, of jersey en crepe. Mekking gebruikt kleuren met een sterke tegenstelling, zoals navy en wit. Ook de toegepaste technieken contrasteren, zoals bijvoorbeeld het geval is bij het corset met plooien, het gelaagde jersey, de gebatikte denimrok.

Het label wordt verkocht in een aantal mooie winkels in Londen en Parijs. Veel verkooppunten zijn het nog niet. Tot nu toe is Mekkings label organisch gegroeid. “Ik produceer momenteel enkel in Londen, in een fabriek en in mijn eigen studio,” vertelt ze. “Ik wil liever niet overseas produceren, want dan kan ik het niet goed in de gaten houden.”
De grote stap komt misschien in 2010. Dat is de eerste keer dat ze naar een beurs zal gaan: Rendez-vous, een Parijse beurs waar meerdere kleinere designerlabels te zien zijn en waar -volgens Mekking- veel internationale pers en internationale inkopers op af komen. Op de Amsterdam Fashion Week zal ze haar werk niet tonen: “Niet omdat ik het niet wil, hoor. Het lijkt me een goede ervaring om in Amsterdam te showen. Maar ik heb er nu helaas het budget niet voor.”